Voor veel supporters is een stoel in Stadion Galgenwaard niet zomaar een stoel. Het is je plekkie, eentje die staat voor herinneringen, emoties en verbondenheid. In de rubriek 'Mijn Plekkie' verrast de FC Utrecht Foundation supporters met een eigen stoeltje. Vandaag het verhaal van Fred Fortuin, die verrast wordt door zijn zoon Thijs.
Houten
De FC Utrecht Foundation is op bezoek bij de 54-jarige Fred in Houten. Een vrolijke verschijning, die bij binnenkomst direct trots vertelt al veertig jaar FC Utrecht-supporter te zijn. De liefde gaat zover, dat hij een eigen FC Utrecht-mancave heeft. Vrij vertaald; ‘een hobbykamer’. Hij gaat ons voor naar boven, waarin we verdwalen in een wereld vol memorabilia. “Dit is wel mijn plekje. Een heerlijke kamer om even weg te lopen van beneden en lekker voetbalwedstrijden te kijken. Er staat een grote televisie. Zodra er Eredivisievoetbal of Engels voetbal op televisie is, dan ben ik hier te vinden.”
Verzameling
De kamer hangt vol met vaantjes, shirts en foto’s van awaydays. “Als tienjarige werd ik door mijn oom en tante meegenomen om programmaboekjes te verkopen. Destijds werd ik direct gegrepen door de sfeer in het stadion”, vertelt Fred. “Het was de tijd van Ben Rietveld, het middenveld met Kruys-Wouters-Adelaar en Jan van den Akker. Als je eenmaal gaat dan wordt het alleen maar meer en meer. Ik kan ook niet voorstellen dat mensen op een gegeven moment niet meer gaan.”
We kijken onze ogen uit. Op de vraag wat zijn meest memorabele item in de kamer is, verwijst hij naar een klein houten lijstje. We herkennen het typische Teletekst-lettertype. Het is een foto van pagina 825 op maandag 7 november. “Het is de 6-4 in een lijstje. 2010. De overwinning tegen Ajax”, vertelt Fred compleet overbodig. Sowieso een dag om niet snel te vergeten.
Stoel
Toch ontbreekt er volgens zoon Thijs nog één museumstuk in de FC Utrecht-mancave: Een stoeltje! “Ik heb een mooie stoel voor jou meegenomen om de kamer helemaal af te maken”, vertelt de zoon bij de overhandiging. “Zie het als een bedankje voor al die keren dat je me mee hebt genomen naar FC Utrecht. Het was tijd om iets terug te geven.” Vader Fred is zichtbaar verrast en geeft zijn zoon een knuffel. “Gaaf, dan kunnen we hier samen voetbal kijken”, klinkt het. “Ik ben er écht blij. Daar aan de muur gaan we hem monteren.”
