Twee Nederlandse clubs prijken op het cv van Adam Sarota: FC Utrecht en Go Ahead Eagles. Nu die twee ploegen komend weekend tegenover elkaar staan, en dan ook nog eens op de datum waarop Sarota met de Utrechtse FC in 2010 een buitengewoon memorabele wedstrijd speelde, is het de hoogste tijd voor een babbel met de Australische ex-middenvelder.
The harder I work, the luckier I get. Vrij vertaald: ‘Hoe harder ik werk, des te meer geluk ik heb.’ Die kreet is wat Adam Sarota betreft van toepassing op zijn werkzame leven. Hij ervaart als voetballer van onder meer FC Utrecht en Go Ahead Eagles dat je oogst wat je zaait. En maakt dat nu als directeur van meerdere bedrijven in Australië opnieuw mee.
Directeur? Meerdere bedrijven? Straks meer daarover. Eerst even voetbalpraat. Zijn kicksen, die heeft de 36-jarige Sarota al enkele jaren geleden aan de wilgen gehangen. “Ik kijk met een gevoel van trots terug op mijn voetbalcarrière”, zegt Sarota, die na een kerstborrel van één van zijn ondernemingen onderweg is naar huis en vanuit de auto terugblikt op zijn Utrechtse periode. “Het is een tijd die ik nooit zal vergeten. Bij FC Utrecht begon ik in feite als jongen, en groeide ik uit tot een man. Ik ben volwassen geworden in Utrecht, wat trouwens een geweldige stad is.”
Gevrijwaard van blessures bleef voormalig international van Australië Sarota in de Domstad helaas niet. “Daar heb ik pech mee gehad”, concludeert de middenvelder van weleer. “Maar ik heb er ook van geleerd. Norbert, een man bij wie ik in Duitsland in huis woonde toen ik in de jeugdopleiding speelde van 1. FC Köln, zei me: ‘Adam, hoe sneller je revalideert, des te eerder je weer terug bent’. Dat liet me inzien dat ik simpelweg hard moest werken. En dat deed ik. Als ik die blessures niet had gehad, was ik misschien nog verder gekomen als profvoetballer. Maar ik ben trots op hoe ver ik het geschopt heb. Ik heb voor prachtige clubs gespeeld, zoals FC Utrecht. En veel levenslessen geleerd.”
Genieten op Anfield
Eén van de mooiste momenten in de carrière van Sarota doet zich zondag precies 14 jaar geleden voor: 15 december 2010, Liverpool – FC Utrecht. “Ik kwam er vlak voor tijd in en loste nog een heel shitty shot, haha!”, graaft de Australiër in zijn geheugen. “Maar het was natuurlijk een prachtige ervaring om op Anfield te spelen. Het horen van You’ll Never Walk Alone bij de spelersopkomst: geweldig. Ik ben er trots op dat ik deel heb mogen uitmaken van dit memorabele Europese avontuur van FC Utrecht.”
Supporters van FC Utrecht die het over Sarota hebben, noemen vaak ook Michael Zullo en Tommy Oar. Geen wonder: de drie Aussies komen in de zomer van 2010 tegelijkertijd naar de Utrechtse FC. “Ik heb veel respect voor Michael en Tommy. Zowel voor de voetballoopbanen die ze hebben gehad, als hun huidige carrières. Dus ik vind het een eer om vaak in één adem met die twee mannen genoemd te worden”, zegt Sarota. Dik veertien jaar nadat de drie in Stadion Galgenwaard neerstreken, hebben ze nog altijd vrijwel dagelijks contact. “Michael en ik wonen allebei in Brisbane en zien elkaar regelmatig. Ik was zelfs bruidsjonker toen hij ging trouwen”, schetst Sarota de goede band tussen hem en de gewezen linksback van FC Utrecht. “Tommy en Michael waren teamgenoten en zijn nu vrienden. Via het voetbal heb ik eigenlijk al mijn vrienden ontmoet.”
Iemand met wie Sarota ook nog geregeld spreekt, is Mark van der Maarel. “Ik volg de ontwikkelingen bij FC Utrecht op de voet, voornamelijk via Instagram. Het was heel mooi om te zien dat Mark een afscheidswedstrijd kreeg aangeboden van de club. Werkt hij tegenwoordig op kantoor bij de FC? Wat geweldig! Als ik vanavond thuis ben, ga ik hem meteen even appen. Mark is een ware ambassadeur van FC Utrecht en hét toonbeeld van het feit dat je veel kunt bereiken als je er hard voor werkt.”
Spanning voor belangrijke meetings
Werk. Het woord is gevallen. Want daar is Sarota tegenwoordig maar wát druk mee. Hij is Managing Director van Bridgeman, een bedrijf in de metaalindustrie dat onder meer levert aan ziekenhuizen en gevangenissen. En hij is Director van TAFE Queensland, beroepsopleidingen aanbiedt aan meer dan 144.000 studenten in Queensland. TAFE Queensland is de op een na grootste organisatie voor beroepsopleidingen in Australië. Daarnaast is Sarota als Director verbonden aan Aviation Australia, dat onder meer bijdraagt aan de opleiding van piloten en cabin crew. En dan is er nog Stadiums Queensland, waar Sarota ook Director van is. Onder de koepel van die firma vallen negen stadions, en de exploitatie daarvan. “Ik ben veel aan het werk, ja”, klinkt het opgewekt aan de andere kant van de lijn. “En dat gaat goed. Jawel, soms is het een beetje stressvol. Maar ik vind het heerlijk om te doen. De spanning die ik als voetballer had voor een belangrijke wedstrijd, die voel ik nu voor een grote meeting. Het is exciting! Doorgaans gaat de wekker zo rond de klok van 4.30 uur. Opstaan, aan de slag, en dat dan tot ergens in de avond. In het weekend lees ik meestal nog allerlei stukken door, ter voorbereiding op de volgende werkweek. Ik ben vrijgezel, ik heb er dus ook de tijd voor om me vol op mijn verschillende jobs te storten.”
Voor Sarota is ondernemen niet alleen een kwestie van een business draaien. Het maatschappelijke aspect vindt hij belangrijk. De oud-speler van FC Utrecht, een aboriginal, zet zich onder meer in voor eerste bewoners van Australië. “Ik help ze om opleidingen te volgen. Met mijn ondernemingen wil ik een sociale impact maken. Volgens een bekend principe: ‘Geef iemand een vis, en hij eet een dag. Leer iemand hoe te vissen, en hij eet de rest van zijn leven’. Ook bezoek ik scholen en gevangenissen om daar te vertellen over welke mooie kansen er liggen in het bedrijfsleven. Zo is het ook ontstaan dat een jongen die in het verleden op de door mijn bedrijf geproduceerde gevangenisbedden sliep, die nu als medewerker van ons zélf maakt. Daar word ik enthousiast van!”
