Eigenlijk had Mariëlla Melissen niets met voetbal. Maar toen haar vriend Jan Smits haar vroeg om eens met hem mee te gaan naar een wedstrijd van FC Utrecht in Stadion Galgenwaard, veranderde dat volledig. Sinds die bewuste dag in 2004 gaan de Arnhemmers samen naar alle thuiswedstrijden van de FC. “Als ik ‘Utreg me stadsie’ zing, dan hoor ik erbij.”
De koffie staat in Arnhem nog maar net op tafel, of FC Utrecht-supporter Mariëlla Melissen komt met een ontboezeming. “Ik had heel lang niets met voetbal. Als het Nederlands Elftal speelde en dan met name als ze in een eindtoernooi ver kwamen, dan keek ik voor de gezelligheid mee”, zegt de 51-jarige Arnhemse, die in het dagelijks leven werkbegeleider is bij De Kindertelefoon en projectleider is van de Alles Oké? Supportlijn. “Maar toen leerde ik Jan kennen, een jaar of zeventien geleden. In 2004 had Jan een kaartje voor de bekerfinale tussen FC Utrecht en FC Twente. Ik bracht hem naar De Kuip. Vanuit daar hield hij me steeds op de hoogte van de stand. Dat interesseerde me toen nog niet zoveel, haha. Maar Jan kwam zo enthousiast terug, hij vond het zó leuk. En toen vroeg hij me: ‘Wil jij een keertje met mij mee naar FC Utrecht?’ Dat leek me wel grappig, een keer een wedstrijd in een stadion meemaken.”
De in het westen van Noord-Brabant opgegroeide Melissen was later dat jaar getuige van de UEFA Cupwedstrijden tegen Dnjepr Dnjepropetrovsk en Austria Wien. “In het begin zag ik weinig van de wedstrijden. Ik vond het vooral heel leuk om te kijken naar wat er zich rondom het veld allemaal afspeelde. Een hele belevenis! Het beviel zo goed, dat we in de winterstop van dat seizoen een Halve Seizoenkaart aanschaften. En sindsdien zijn we elke wedstrijd trouw van de partij, al een jaar of zestien dus”, zegt Melissen. “We gaan altijd samen. Het is een uitje voor ons. Op de tribune zie je vaak dezelfde gezichten. Dat wordt dan een soort clubje, een soort familie die je zeventien keer per jaar in Stadion Galgenwaard ziet. Je maakt een praatje met elkaar, heel leuk.”
SFEER, STRIJD, KRACHT, SPIRIT
“FC Utrecht? Dat is thuiskomen voor mij. Ik ben een echte Utrechter, geboren en getogen in Oog in Al. Ik ging als klein jochie al naar de oude Galgenwaard. Het is mijn stad, mijn club; je hoort daar gewoon”, zegt Jan Smits (61), die als verpleegkundige in de psychiatrie werkt. “Als ik ‘Utreg me stadsie’ zing, dan hoor ik erbij. Het gevoel van: wij met elkaar. En iedereen hoort erbij. FC Utrecht verbindt. Dat vind ik één van de mooiste eigenschappen van de club.”
“FC Utrecht staat voor mij voor sfeer en strijd. Kracht, spirit. In teamverband opereren, op de tribunes en op het veld”, laat Melissen haar licht schijnen over hoe ze FC Utrecht ervaart en beleeft. “Een warme club, die er ook echt is voor haar supporters. Neem nu die actie van eind vorig jaar, waarbij medewerkers van de club bij alle Seizoenkaarthouders op bezoek gingen. Stond Joost Broerse hier ineens aan de deur! Hartstikke leuk!”
“Toen ik een jaar of achttien was, ben ik een opleiding tot verpleegkundige gaan volgen. Toen ben ik Utrecht een flinke poos kwijt geweest. Ik heb in Amsterdam gewoond, Enschede, Amersfoort”, neemt Smits over. “En ben toen in Arnhem terechtgekomen. Waar ik ook woonde, ik volgde FC Utrecht wél. En sinds het bezoek aan die bekerfinale ben ik dus weer terug op de tribunes.”
LICHTPUNT IN DONKERE TIJDEN
FC Utrecht was voor Smits één van de lichtpuntjes in de donkerste jaren van zijn leven. “Ik heb een heel zware periode achter de rug. Er werd bij mij een zeldzame vorm van kanker geconstateerd”, vertelt hij. “Twee stamceltransplantaties heb ik ondergaan, en chemokuren. Ik was er heel slecht aan toe. Maar hoe slecht het ook met me ging: naar FC Utrecht gingen we. Ik kon niks, maar naar FC Utrecht sleepte ik mezelf toe. Midden in de chemo, hartstikke koud, ik zag er niet uit. En daarna was ik helemaal kapot. Maar ik had het er graag voor over.”
Smits kan er goed over vertellen. Oogt relaxed, opgewekt, sterk. “Het gaat nu hartstikke goed met me. Dat had ik nooit meer verwacht, en de artsen ook niet. In het casino had ik niet gegokt op de kansen die mij werden gegeven. Maar ik ben nooit bij de pakken neer gaan zitten. Neem nu die ene keer, na een stamceltransplantatie. Ik lag daarna vier weken in isolatie in het ziekenhuis. En ik had me voorgenomen: de dag dat ik naar buiten mag, pak ik de trein en ga ik naar Utrecht, naar de Oude Gracht een Broodje Mario eten. Ik heb het gedaan! Ik zag er niet uit, het kon eigenlijk helemaal niet, maar ik ging. En het smaakte me nog ook!”
Het supporterspaspoort van Mariëlla Melissen
| Woonplaats: | Arnhem |
| Seizoenkaart voor: | Zuidtribune, vak Q |
| Afstand tot Stadion Galgenwaard: | 54,34 kilometer |
| Favoriete speler 2020/2021: | Willem Janssen |
| Favoriete speler aller tijden: | Cedric van der Gun |
| Favoriete trainer aller tijden: | Foeke Booy |
Het supporterspaspoort van Jan Smits
| Woonplaats: | Arnhem |
| Seizoenkaart voor: | Zuidtribune, vak Q |
| Afstand tot Stadion Galgenwaard: | 54,34 kilometer |
| Favoriete speler 2020/2021: | Sander van de Streek |
| Favoriete speler aller tijden: | Leo van Veen |
| Favoriete trainer aller tijden: | Erik ten Hag |
