Een week geleden hebben we uitgehuild naar het onverdiende verlies van de play-offs. Maandagmorgen zijn we vertrokken uit Harmelen richting Noordkaap boven in Noorwegen , het noordelijkste punt van Europa. De eerste geplande etappe was het traject Harmelen-Apeldoorn. De weersomstandigheden waren erbarmelijk. Het regende pijpenstelen en al bij Barneveld had ik mijn eerste lekke band te pakken. Voor de zekerheid hadden we acht binnenbanden meegenomen, als de eerste dan al nodig is na veertig kilometer dan is dat niet best. Uiteindelijk zijn we kleddernat gestrand net voor Apeldoorn in een Westcord hotel.
De volgende dag vol goede moed gestart met de tweede geplande etappe naar Nordhorn. Redelijk weer, echter, voor Deventer knapte wederom mijn achterband. Paniek in de tent, want een simpele rekensom betekende dat je over een afstand van vierduizend kilometer minimaal, gezien de aanzienlijke slechtere wegen in het noorden, veertig reserve banden nodig zou hebben. Het was duidelijk dat mijn gewicht inclusief de bagage duidelijk te veel druk opleverde voor mijn achterband van mijn zeer geliefde racefiets. Dus in Deventer zijn we op zoek gegaan naar een fietsenmaker. Daar hebben we een tweedehands fiets op de kop kunnen tikken voor de schappelijke prijs van 550 euro en daar heb ik vanaf die dag op gereden. Door alle ellende hebben we Nordhorn niet gehaald en zijn we gestrand in Tubbergen.
De derde etappe was Tubbergen - Neunenhaus. Vanaf het begin dat we Duitsland ingetrokken zijn werden we bij de restaurants doodgegooid met asperges, zeer gezond maar niet te vreten. Dag vier werd etappe Neuenhaus-Lastrup. Ik had gehoopt dat mijn conditie langzamerhand terug zou komen maar dat viel vies tegen. Deze 66-jarige man heeft de afgelopen dagen gemerkt dat je niet zo makkelijk meer conditie opbouwt, met als gevolg dat ik ’s avonds voor apegapen lig, na de hele dag de kont van Gonnie te hebben gezien. Vijfde etappe was Lastrup-Delmenhorst. Aldaar een hotel gevonden, helaas met een kegelbaan. Toen we in bed lagen dacht Gon dat het onweerde. Het waren echter die idiote Duitsers die tot midden in de nacht met die ballen aan het gooien waren.
Zesde etappe Delmenhorst- Zeven. Door Bremen was een drama. Gelukkig was een oude professor bereid om ons de weg door Bremen te wijzen , echter de goede lieve man was gehandicapt en fietste zo langzaam , onderwijl allerlei verhalen over de geschiedenis van Bremen ophalende, dat het ons minstens drie uur gekost heeft om door de stad te komen. Uiteindelijk in Zeven beland. Voor het eerst scheen het zonnetje en hebben we lekker buiten gegeten.
Voor de zevende etappe vertrokken we uit – jawel – Zeven naar Uetersen. Voor ons een mijlpaal gehaald: het oversteken van de Elbe. Het gaf ons het gevoel dat we echt onderweg waren. Achtste etappe Uetersen-Neumunster, dicht bij Kiel. Deze dag hebben we de halve Oostzee over ons gekregen met alleen maar wind tegen. Blij dat Gonnie op kop reed, ik op mijn hobbelfiets er achter aan. Eind van de middag zijn we beland in een prachtig gerenoveerde staalfabriek.
Volgende week deel 2! No Guts No Glory,
Frans
