Gisteravond lag ik lekker in mijn mandje, vlak naast het stadion.
De grote lichten waren al uit, de stoelen waren leeg en het was heel stil.
Alleen de wind hoorde ik zachtjes langs de tribunes gaan.
Ik geeuwde eens diep, rolde me op onder mijn FC Utrecht-dekentje en voelde mijn oogjes steeds zwaarder worden.
Maar net voordat ik in slaap viel, dacht ik aan iets héél leuks… En toen begon mijn droom.
In mijn droom stond ik opeens rechtop. Ik was niet meer in mijn mandje, maar bij de grote poort van het stadion. De poort ging langzaam open en zachtjes liep ik naar binnen.
Het gras was prachtig groen en rook lekker fris. De lampen schenen zacht en warm, alsof ze speciaal voor ons aanstonden.
Toen hoorde ik voetstapjes achter me. Ik keek om… en daar waren jullie!
Alle Welpjes met hun grote glimlachen. Jullie zwaaiden naar me en ik werd helemaal gelukkig.
“Kom maar mee!” zei ik. En ik begon te rennen.
Ik rende voorop, mijn pootjes zacht over het gras, en jullie renden lachend achter mij aan.
Samen maakten we rondjes over het veld, steeds sneller en dan weer langzaam.
Niemand hoefde te winnen, want samen spelen was het allerleukst.
Aan de rand van het veld stonden de spelers van FC Utrecht.
Ze lachten naar ons, klapten in hun handen en gaven ons één voor één een high five..
Toen gingen we in een grote kring staan.
We pakten elkaars hand vast en zongen samen het clublied.
Niet te hard, maar wel duidelijk, alsof het liedje ons allemaal een beetje in slaap wiegde.
De tribunes vulden zich met een zacht applaus. Geen geschreeuw, geen drukte… alleen fijne geluiden. Ik voelde me veilig, trots en heel gelukkig.
Langzaam werden de lichten iets zachter. Het gras voelde nog warmer onder mijn pootjes.
Ik voelde me een beetje slaperig worden…
En toen hoorde ik een lieve, zachte stem:
“Welpje… tijd om wakker te worden.”
De droom begon langzaam te vervagen. Ik zwaaide nog één keer naar jullie,
rolde me op… en werd weer wakker in mijn mandje.
Ik trok mijn rode FC Utrecht-dekentje over me heen. Het stadion sliep naast me, rustig en stil.
Met een glimlach dacht ik:
Wat was dat een mooie droom…
Slaap lekker Welpje, hopelijk tot snel in Stadion Galgenwaard!
